تنهایی ام را کسی شریک نیست

مطمئن باش ...

دست احتیاج به سمت تو که هیچ

به من گفت برو گورِت رو گم کن …

و حالا هر روز با گریه به دنبال قبر من می گردد !!!

کاش آرام پیش خودت و زیر زبانی می گفتی :

“زبانم لال !”

در پیچ و تاب های خطوط این سرزمین

زنانی شعر شده اند

که از قافیه هایشان

صدای تازیانه به گوش می رسد


(روزبه سوهانی)

خداوندا

من چيزی نمی بينم

آينده پنهان است ولی آسوده ام

چون تو را می بينم

و

تو همه چيز را . .

به انتهای بودنم رسیده ام…

اما …

اشک نمی ریزم…

پنهان شده ام پشت لبخندی که درد میکند…

غرورم شکست، دلم هم...

اما آنچه شنیدی صدای اینها نبود!

سقف آرزوهایم بود که بر سرم آوار شد...

انتقام کار من نیست ....


رهایت میکنم !


همین برایت بس است !!!